dinsdag 21 april 2015

Een allerlaatste blogpost


Het is weeral een tijdje geleden dat ik nog eens op deze blog heb gepost. Dat is in het verleden nog al voorgevallen, toen steeds omdat het zo slecht met mij ging dat mijn Blogger-activiteiten er aan moesten geloven.

De reden voor de huidige afwezigheid kan evenwel niet meer verschillend zijn.

Het zit namelijk zo: het gaat geweldig goed met mij!

Omdat deze stelling misschien toch wat vragen zou kunnen oproepen, hierbij een beetje verduidelijking.

In november van vorig jaar ben ik een week opgenomen geweest in het UZ Leuven, op een multi-disciplinaire afdeling die gespecialiseerd is in SA (Bechterew), mijn aandoening.

Ze hebben mij daar nog eens helemaal binnenstebuiten gekeerd en hebben alle premissen van de afgelopen jaren (zoals de stempel 'uitbehandeld') tijdens de eerste minuut van onze samenwerking uit het raam gekieperd en zijn terug van nul begonnen.

En met wat voor resultaten. Ze hebben eerst en vooral mijn kinesitherapie volledig aangepast en daarnaast uitgebreid over chronische pijn gewerkt. Die dingen hadden al vrij snel (na een paar weken) goede resultaten. Maar ik heb ook eens voor een keertje geluk gehad op gezondheidsvlak. Want vlak voor mijn ziekenhuisopname (en dan spreek ik over twee weken ervoor) werd er een nieuwe medicatie voor Bechterew goedgekeurd voor terugbetaling door het RIZIV.

Deze medicatie is een TNF-alfablokker. Dat is een soort medicatie die ik in het verleden al verschillende keren heb geprobeerd (met baxters, zelf inspuiten...). Het grote verschil met deze nieuwe TNF-alfablokker is dat de samenstelling volledig anders is waardoor de kans op afstoting door het lichaam véél kleiner is. In de testfase van deze medicatie werden dan ook zeer goede resultaten geboekt bij personen waarbij de eerste golf van TNF-alfablokkers geen succes waren (zoals bij uw nederige dienaar dus).

We zijn dan ook direct met deze behandeling gestart... En of dit gewerkt heeft! Ik voel me super! Ik ben al verschillende weken quasi volledig pijnvrij. Door de nieuwe kine-oefeningen ben ik op dit ogenblik beweeglijker dan ik ooit ben geweest. En uit een bloedonderzoek van vorige week bleek ook zwart op wit dat de behandeling een succes is: voor het eerst in 10 jaar waren er geen ontstekingen terug te vinden in mijn lichaam....

Als ik godsdienstig zou zijn, zou ik dit een mirakel noemen. Dat ben ik niet echt, maar ik wil de term toch gebruiken voor mijn 'wederopstanding', dus laat het ons op een medisch mirakel houden :-).

Mijn leven heeft er de laatste drie maanden dan ook helemaal anders uitgezien. Zoals het leven van een doorsnee 30-jarige. Ik geniet samen met mijn gezin met volle teugen van mijn herwonnen vrijheid en het lijkt wel alsof ik elke dag opnieuw het mooiste cadeau ter wereld mag uitpakken. Het is gewoon onbeschrijflijk...

Oh ja, en ik begin over twee weken terug (halftijds) te werken!

Dit alles zorgt er wel voor dat dit mijn laatste post zal zijn op deze blog. Deze blog behoort tot een ander leven, een leven dat ik hopelijk definitief achter mij heb gelaten en het afsluiten van deze blog hoort daarbij.

Ik wil alle lezers bedanken; ik heb heel veel gehad aan deze blog en aan de reacties erop die soms uit onverwachte hoek kwamen maar steeds hartverwarmend waren.

En wie weet start ik volgende week wel een blog over de dingen die een normale 30-jarige bezighouden, iets met dagelijkse foto's van mijn ontbijt ofzo :-D.

Salut en het ga jullie goed!