Brief aan mijn ongeboren zoon

Dag lieve zoon,

Ik schrijf je om je te vertellen over het leven en het gezinnetje waar je over een paar maanden in terecht zal komen.

Je mama is momenteel nog volop aan het genieten van de zwangerschap en kan nu al voelen dat je een actief baasje zal worden. Ze kijkt enorm hard uit naar je komst en ik kan je nu al verklappen dat ze de beste mama van de wereld is.

Je grote zus staat al vol ongeduld klaar om je te verzorgen, met je te spelen en liedjes voor je te zingen. Er wordt duchtig getraind met de poppen, maar wees gerust; we zullen Flore nog duidelijk maken dat ze met jou iets voorzichtiger moet omspringen dan met haar plastieken broers en zussen.

Je papa, die is nu al verliefd op jou. Ik kijk ongeduldig uit naar je komst. Immers, tijdens een zwangerschap is de man toch altijd enkel een bevoorrechte bijstander, die fysiek niet kan voelen wat de zwangere mama voelt. Daarom tel ik de dagen af naar het moment waarop ik je eindelijk in mijn armen mag houden.

Ik moet je evenwel iets vertellen. Je papa is niet zoals alle andere papa’s. Ik ben namelijk zwaar ziek en ik ga er niet omheen draaien: dat gaat een grote impact hebben. Ik zal niet altijd met je kunnen spelen en je niet altijd kunnen verzorgen. Wanneer je groter bent zal ik niet met je kunnen voetballen of ravotten. Je zal zien dat ik veel pijn heb en moeite heb om te bewegen. Maar je moet ook weten dat papa op één belangrijk vlak net is zoals alle andere papa’s. Ik zal namelijk onvoorwaardelijk van je houden, je zal altijd op mij kunnen rekenen en ik zal er altijd voor je zijn.

Ik kan moeilijk omschrijven wat ik nu al voor je voel en hoeveel je nu al voor mij betekent. Want mijn gezin is wat mij overeind houdt. Jij houdt mij nu al mee overeind. De gedachte aan jou, aan je zusje en aan je mama zorgt ervoor dat ik elke dag opnieuw de moed vind om op te staan en de dag tegemoet te treden.

En daar wil ik je vandaag al voor bedanken.

Dikke kussen,

Je papa