Morfine - nachtmerries

Ik neem elke dag hoge doses morfine en één van de mogelijke bijwerkingen daarvan zijn nachtmerries. En ik heb uiteraard het twijfelachtig genoegen tot de groep mensen te behoren die van deze bijwerking last hebben.

Concreet wil dit zeggen dat ik bijna elke nacht last heb van zware nachtmerries. En geen nachtmerries in de zin van ‘ik val van een hoge toren en word juist op tijd wakker’. Nee, gruwelijke en bloedige nachtmerries gevuld met allerhande horrorbeelden. Nachtmerries waarvan ik soms in tranen wakker word en mij de rest van de dag ellendig van kan voelen.

Ik heb geprobeerd om dit wat van mij af te schrijven en het onderstaande gedicht is daar het resultaat van. Let wel, dit gedicht heeft geen ‘happy ending’, ‘silver lining’ of ‘na regen komt zonneschijn’ – vibe. Want dat hebben mijn nachtmerries ook niet.

The Darkness comes to me in my dreams
Black as night and cold as steel
It slithers and probes and catches me by the throat
Trying to kill me on this nightly road

Sweating and wild-eyed, heart beating like a drum
I hear them coming, their deadly whispers a frightening hum
Fingers bloody from clawing, at the walls of this dark place
The thought of not awaking, brings horror to my face

Hiding in my mind, they find me nonetheless
Their icy fingers touching, my face with dread caress
I can move no longer, they drag me across the floor
Falling to my doom, I realize: I can breathe no more